Αυτός ο κόσμος θα με τρελάνει (;)

Έχω καιρό να γράψω εδώ γαμώτη. Δεν έχω όρεξη δεν δεν.. Είναι δύσκολη η περίοδος που διανύουμε. Όχι δε μιλώ ως χώρα, ως έθνος, ως Έλληνες. Μιλώ ως Γιώργος, ως άτομο, ως προσωπικότητα. Και φυσικά συμπάσχετε μαζί μου θέλοντας και μη. Τέλος πάντων δεν είναι αυτό το θέμα.
Μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο λοιπόν δεν κάνω και πολλά, τρώω, κοιμάμαι, παίζω χαρτιά, βλέπω how i met your mother και μέσα σε όλα αυτά ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι. Μη με ρωτήσεις πως. Μια μέρα εκεί που καθόμουν μπήκα στο on. Δε σκέφτηκα τίποτα σοβαρό μη ταράζεσαι αλλά θέλω να το μοιραστούμε, άκου.
Σκεφτόμουν πως μισώ τους ανθρώπους που έχουν λεφτά και τα χαλάνε να χτίσουν ένα σπίτι -πανάκριβο- σε ένα συγκεκριμένο μέρος με σκοπό να πηγαίνουν Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι κτλ κτλ. ΝΑΙ! τους μισώ.
Τα λεφτά στα έδωσε ο Θεός -ή έστω η όποια ανώτερη δύναμη κυβερνά το σύμπαν- μανούλα μου να ταξιδέψεις, να πας να δεις μέρη, να πας από 'δω, να πας από 'κει να πάρεις το φίλο σου το Γιάνννννη και να του πεις: "Γιάνννννη; αυτός ο κόσμος θα με τρελάννννει". Τι μου τα χαλάς να χτίσεις τη σπιταρόνα και να κάνεις πάντα μια διαδρομή και το μόνο σου ενδιαφέρον να είναι σε πόσο θα κάνεις να την διανύσεις κάθε φορά και να γυρνάς στο τέλος στη γυναίκα σου και να λες "γρήγορα φτάσαμε αυτή τη φορά ε;".
Όχι όχι θέλω τα λεφτά μου -όταν πράγματι θα υπάρχουν- να τα χαλάσω για να ταξιδεύω. Και όχι μόνο μια φορά σε ένα σπίτι που αγαπάω. Εκατό φορές σε μέρη που θα αγαπήσω.
Ελπίζω δηλαδή.